محیط اقتصادی

به سختی میتوان کشوری را در جهان یافت که خود کفا باشد. محدود کردن مصرف فقط در حد تولیدات داخلی به دلیل کوچک شدن دامنه محصولات و کاهش کیفیت کالاها، باعث پایین آمدن سطح زندگی مردم می شود. علاوه بر کالاها، خدمات نیز نقش مهمی را در اقتصاد جهانی دارا میباشند. خدمات تقریباً ۲۵ درصد از صادرات جهانی را در بر می گیرد صنایعی همچون بانکداری ،مخابرات، بیمه، ساختمان حمل و نقل، توریسم و مشاوره بیش از نیمی از درآمد ملی بسیاری از کشورهای ثروتمند را تشکیل میدهد به عنوان مثال خدمات ۷۰ درصد از GDP و ۷۵ درصد از مشاغل را در ایالات متحده آمریکا به خود اختصاص داده است.

حجم تجارت جهانی پس از جنگ جهانی دوم بیش از هر فعالیت اقتصادی دیگر رشد داشته است. بین المللی شدن شیوه ای از زندگی شده است. هم شرکتها و هم کشورها باید به اهمیت آن پی ببرند تا از طریق گسترش تجارت بتوانند باعث بالا بردن سطح زندگی افراد جامعه شوند. انزواطلبی در جهان امروز چه برای شرکت ها و چه برای کشورها امکان پذیر نیست. کشورهای صنعتی تأمین کننده دو سوم صادرات جهان هستند و از سوی دیگر دو سوم واردات جهان را میخرند و باعث افزایش سطح زندگی مردم خود شده اند. متاسفانه تمامی کشورهای در حال توسعه که شامل کشورهای تولید کننده نفت (اوپک) نیز میباشند فقط ۳۲ درصد صادرات جهان را تأمین می کنند. این میزان صادرات فقط با صادرات به کشور ایالات متحده، آلمان و ژاپن برابری می کند کشورهای صنعتی توانسته اند با بهره گیری از قدرت بازاریایی بین المللی به سرعت سهم خود را در تجارت بین المللی افزایش دهند. مهمترین این کشورهای عبارتند از هنگ کنگ، سنگاپور کره جنوبی و تایوان و به تازگی چین.

بسیاری از منافع تجارت آزاد آشکار و روشن است. اما مشکل زمانی بروز میکنند که تولید کنندگان داخلی در نظر گرفته شوند به نظر میرسد که کالاهای وارداتی باعث بیکاری و رکود فعالیت شرکت های داخلی می گردد. در تجارت آزاد عده ای سود میبرند و عده ای نیز قربانی آن میشوند. درست مانند هر تغییر دیگر به عنوان مثال اگر دانشمندی دارویی جدید را کشف نماید که از طریق آن بتوان سه یا چهار بار در طول زندگی دندان جدید در آورد، بسیاری از مردم از این کشف آسیب خواهند دید. پرسشی که در اینجا پیش می آید این است که آیا باید از عرضه این اختراع چشم پوشی نمود تا به این گروه آسیبی نرسد؟ قربانیان تجارت آزاد کاملا مشهود هستند ضرر آنها نیز قابل اندازه گیری است. دولت نیز برای اینکه جلوی ضرر این گروه را بگیرد قوانی خاصی را پی ریزی می نماید